Elma Kurdu

Lale Ocak

Kendi derinliğimde buldum kendimi bir gece vakti.
Kuytulara yakışmadı sessizliğim,
Attım kendimi kâbus şehirlerin kucağına.
Herkes en tatlı uykusunda bulutların sırtında beş taş oynarken,
Ben şuuraltı hayallerimin ensesinde boza pişirdim.
Beynimi kemiren elma kurdunu yurdundan ettim,
“O”ndan kalanları çürütmesin diye …
Uzağını yumruk kadar kalbime sığdırdım.
Diliyorum görüşürüz;
Yoksa bak gör, üşürüz.

Bir umut, aşk ve başkaldırı romanı!..